pomoce naukowe hahah

PRAGMATYZM XIX/XX w.

- filozoficzna reakcja na doświadczenia amerykańskich osadników, podbijając nowe tereny i zdobywając doświadczenia, zmieniali siebie, ale i społeczeństwo, które reprezentowali;
- idea ekspansywności w stosunku do przyrody rozszerzyła się na rozwój nauki, przemysłu etc.
- pragmatyzm wpisał się w ideologię progresywizmu- reformy społeczne, polityczne, edukacyjne, w USA od lat 80’tych XIX w. do początku I wojny światowej;
-PODEJŚCIE PRAGMATYCZNE- założenie, że jeśli problem można zdefiniować, to można go też rozwiązać;

J.DEWEY
-nawiązywał do swych poprzedników: Charlesa S. Peirce’a --> wiedza godna zaufania to taka, która potrafi przewidzieć skutki podejmowanych działań
Williama Jamesa --> kryterium prawdy dotyczy subiektywnego przekonania o potwierdzaniu się (lub nie) naszych przewidywań odnośnie świata i wydarzeń
- filozofia abstrakcyjna nie ma wartości, bo ignoruje rzeczywistość, filozofia ma być praktycznym przedsięwzięciem, częścią codzienności; filozofowie mieli zająć się społecznymi, moralnymi i edukacyjnymi problemami, a także służyć celom społecznym;
-Dewey to zwolennik empirycznego naturalizmu, uważał istoty ludzkie za integralną część natury ( istotę ich integracji z naturą jest proces dociekania);
wolność  działanie człowieka ma wpływ na przyszły kształt rzeczywistości (świat wg pragmatyków, zmienia się, jest pluralistyczny), człowiek nie jest „ofiarą okoliczności”, choć nei jest też do końca wolną istotą: sytuacja problemowa ma coś zrobić lub nie  ujawnia się jego wolna wola.
-teoria rzeczywistości nie jest możliwa ani potrzebna, bo „rzeczywistość jest wszystkim, co się zdarza”; każdy pogląd na świat skalda się tylko z hipotez roboczych;
-żadna prawda (z małej litery) nie jest absolutna; dla pragmatyków prawda, to coś, co posiada użyteczność lub zastosowalność w praktyce;
punktem wyjścia i dojścia każdej wiedzy jest doświadczenie, pragmatyzm koncentruje się jednak na dociekaniu; dla Dewey’a wiedza to „proces” a nie „towar”;
-wartośc wiedzy i prawdy zależą od osoby, czasu, miejsca i okoliczności;
-norm etycznych nie można wyprowadzić z praw natury empiryczna teoria wartości (rozpoznawanie wartości w procesie działania ludzkiego); idea znacząca to taka, która sprawdza się w działaniu;
-stosunek pluralizmu do polityki i kwestii społecznych pluralizm bez wykluczania ani podbijania jednostek;

POGLĄDY DEWEY’A NA EDUKACJĘ
-3 cechy edukacji tradycyjnej: a) przedmiot informacji tworzony był w przeszłości,
b) kształcenie moralne oparte na zasadzie z przeszłości,
c) placówki szkolne ostro odgraniczone od innych instytucji;
a więc uczniowie musieli być ulegli i posłuszni, nauczyciele byli „organami” łączącymi materiał z uczniami, z góry narzucano treści i metody, edukacja była oderwana od praktycznych, codziennych doświadczeń dzieci.

-wg Dewey’a powinno być:
a) uczenie się i działanie przez doświadczenie- edukacja celem samym w sobie, jej związek z życiem, całe życie jest edukacyjne, szkoła w takim razie powinna stać się miniaturową wspólnotą społeczną, łączącą w sobie naukę i życie, jednorodność z tym, co uczeń przyswaja sobie poza szkołą; nauczyciel ma być przewodnikiem, nośnikiem doświadczenia, ale nie narzucać i nie ingerować w wolność uczniów- nauczyciela obowiązuje zasada, że doświadczenie bezpośrednie jest zawsze lepsze niż pośrednie; program szkolny oparty na doświadczeniach życiowych uczniów oraz ich zainteresowaniach i potrzebach; Dewey krytykował pogląd, że tylko niektórzy członkowie społeczeństwa są zdolni do rozwoju umysłowego, a reszta ma uczyć się zawodu i praktycznych kwalifikacji; był zwolennikiem „learning by doing”- uczenia się przez działanie, więc procesu badawczego, skierowanego na rozwiązywanie problemów;
b) indywidualizm pedagogiczny- reakcje dziecka odmienne w zależności od jego charakteru, a i warunki, w których żyje każde dziecko też są odmienne; należy skoncentrować się na tym, co niepowtarzalne w jednostce, pragmatyści podtrzymują „zmienność ludzką”; człowiek ma być świadomym twórcą zmian w świecie ludzkim, zdolnym do inicjatywy, środowisko uczenia się ma być „czułe” na różnorodne odpowiedzi i reakcje uczniów;
c) edukacja dla demokracji- nacisk na współdziałanie, jako podstawę każdej aktywności człowieka; dla Dewey’a demokracja jest czymś więcej, niż formą rządów; jest to forma wymiany doświadczeń, totalna forma życia społecznego, demokracja jest zywa, jest sposobem życia.

RICHARD RORTY- twórca koncepcji „krytycznego pragmatyzmu”
- 3 cechy pragmatyzmu: jest on antysencjalizmem- praktyką i działaniem, a nie teorią i kontemplacją; kryterium decydującym między tym, co jest, a tym co być powinno, jest „relatywna atrakcyjność”; nasze dzieciństwo, rozmowy z ludźmi są jedyną formą poradnika w życiu- przygodność poglądów.
- pragmatyzm dąży do zamazania różnicy między tym, co obiektywne, a tym, co subiektywne;
-polityczny liberalizm jest najlepszym sposobem myślenia o społeczeństwie;
-chwali demokrację parlamentarną i państwo dobrobytu;
-Rorty odrzuca przekonanie o dostępie do Prawdy i że celem edukacji powinno być kształtowanie „prawdziwej jaźni”;
-nauczyciel nie powinien wyrażać swoich poglądów o wartościach w społeczeństwie;
-edukacja ma umożliwić ludziom wybór sposobów życia, które przyniosłyby im największy stopień rozwoju intelektualnego i samorealizacji;
-rozróżnienie tego, co publiczne i prywatne, bo ludzie muszą mieć możliwość kształtowania własnego życia i nikt nie może „określać losu innych”.

KRYTYKA PRAGMATYZMU
- oskarżenie o nihilizm ( negowanie istnienia sensu lub celu zjawisk przyrody) trywializację, odrzucenie Boga i relatywizm;
- o pozbawienie człowieka podstaw w sferze wyborów, przekonań i wartości;
- o kwestionowanie wartości, unieważnienie wartości absolutnych.

To ostatnie ćwiczenia pokrótce;) -może się nada do kolosa;)

a to jeszcze wcześniejsze:
ELLEN KEY
-autorka książki manifestu „Stulecie dziecka”;
-prekursorka „nowego wychowania” w Europie (odpowiednik progresywizmu w USA);
-pomysł koncentrowania nauczania wokół max. 2,3 przedmiotów głównych, takich jak:
historia, geografia, nauki przyrodnicze;
-idea „nauczania domowego”,
-PEŁNOMOCNOŚĆ UCZNIA- wiąże się z podmiotowością człowieka, z podmiotowym standardem waluacji (systemem uznawanych wartości); aby człowiek mógł się rozwijać musi postrzegać siebie jako źródło swego postępowania;
-Key była przeciwniczką interakcji społecznych, polegających na narzucaniu czegoś uczniom, blokowaniu pełnomocności uczniów- tworzenie i rozwijanie się pełnomocności uczniów jest możliwe tylko, gdy uczniowie doświadczają podmiotowości w szkole; warunkami wstępnymi są tu : poszanowanie godności osobistej, równość traktowania, zapewnienie bezpieczeństwa, nauki szkolnej bez lęku, edukacja blisko ich doświadczeń życiowych, prawo do wypowiedzi i własnego stanowiska; każdy przejaw pełnomocności uczniów wymaga od nich odpowiednich kompetencji;
- Key krytykuje szkołę za brak swobody i dążenie do całkowitego ogarnięcia życia dziecka; twierdzi, że wymusza się od ucznia ślepe posłuszeństwo;
-zwolenniczka pozwalania dzieciom na samodzielność, która nie narusza praw innych; uważa, że nauczanie trzeba oprzeć na samodzielnym dochodzeniu uczniów do wiedzy;
- nauczyciel powinien dziecku dostarczyć informacji, ale pozwolić mu swobodnie wnioskować; w równej mierze uwzględniać prawa uczniów uzdolnionych i przeciętnych;
-„samodzielne studiowanie pod kierunkiem nauczyciela” (prekursorka zajęć fakultatywnych);
-zwolenniczka idei „nauczania domowego”,
-uwarunkowania pełnomocności- należy wierzyć w możliwości dziecka, wspierać i rozwijać jego indywidualizm, zezwalać im na wyrażanie swoich myśli, unikać rygoru i represji wobec dzieci, zła nie zwalczać złem, niczego nie narzucać, przygotowywać do samodzielności, stwarzać uczniom sytuacje umożliwiające prowadzenie doświadczeń i naprawianie błędów;
- w wymarzonej szkole Key, uczniowie będą uczyć się wg „planu odmiennego dla każdej jednostki”.

Post został pochwalony 0 razy

Ostatnio zmieniony przez patryszya dnia Czw 20:09, 25 Mar 2010, w całości zmieniany 1 raz